Mijn directe omgeving weet het. Ik kook graag.
Koken maakt mij blij. Het haalt mijn creativiteit naar boven. En koken geeft mij rust. Het zet mijn hoofd even uit. Omdat ik even met mijn handen werk. Dit brengt me meer in mijn lichaam.
Ik voel wat mijn lichaam nodig heeft. Die dag. En ik voel en zie meer wat anderen nodig hebben. Doordat ik uit mijn hoofd kom en meer aandacht heb voor wat er om mij heen gebeurt.
Wat echter weinig mensen van mij weten is dat ik me ook echt boos kan maken op de wereld. Hoe dingen gaan. Ik kan me heel boos maken over onrecht. En dan vooral het onrecht in relatie tot voeding. Hoe moeilijk het is om echt gezond te eten. Hoe moeilijk het is om bij je eigen waarden te blijven en die te kennen als het gaat om gezond eten. Hoe moeilijk het is om je kind gezond op te voeden. Hoe moeilijk het is om de gezonde keuze te maken in de supermarkt, of op straat.
En persoonlijk vind ik het moeilijk om de keus bij de ander te laten. Vooral in mijn directe omgeving. Omdat ik zie dat er zo veel ondoordacht wordt gedaan, gegeten, gekocht. Het is nooit mijn bedoeling om de rechter te spelen. Wat is goed. Wat is fout. Te labelen. Te oordelen. Het is wel mijn bedoeling om de aandacht te verhogen voor wat je doet, wat je eet, wat je koopt.
Vanuit nuance.
Dat is nogal een uitdaging voor me kan ik je vertellen. Want vanuit nuance iets opbrengen wat mij aan het hart gaat, dat voelt als een soort mijnenveld voor me. Het zit hem in de woorden die je gebruikt, in de inleiding die je gebruikt, in de houding die je aanneemt, verbaal, non-verbaal. Het is allemaal onderdeel van de nuance en hoe het bij de ander binnenkomt. Altijd probeer ik het vanuit liefde te vertellen.
Maar daar zit soms zo'n kracht achter, dat het soms al is mislukt voordat ik überhaupt heb kunnen beginnen. Misschien in deze post ook al.
Ok, terug naar het onrecht dat ik voel. Op het gebied van voeding dus. Op het aanbod dat er is in de winkels. Want er wordt altijd gericht op de boeren als het gaat om vermindering of verduurzaming. Maar laten we eens echt eerlijk zijn. Veel van hen zetten wel in op een oorspronkelijk product, het natuurlijke product. Of we kijken naar waar het eten, het natuurlijke product vandaan komt, zoals de avocado, de mango, of banaan. Tropische vruchten die een eind moeten reizen om in onze schappen te komen.
En dat klopt allemaal.
Maar we vergeten daarbij wel even dat het hier om natuurlijke producten gaat, die op zich heel voedend zijn voor ons. En waardoor alle ultra-processed foods buiten schot blijven. Want wie staat er stil waar de cola, het snoep, de chips, de voorgemaakte blikken soep vandaan komen, hoe die worden gemaakt, welke afstand die hebben afgelegd voordat deze in de schappen komen?
Dat verwondert me. Verbaast me. Maakt me boos. Want daardoor worden er super veel labels gehangen aan de vaak gezonde natuurlijke producten en blijven de grote bedrijven buiten schot. Hierdoor blijft een deel van het dilemma onderbelicht. En daarmee ook de mogelijkheden waar je aan kunt sleutelen, aansturen en bijschaven.
Vandaar dat ik die kant wil belichten.
Met een call-to-action voor jou. Want daar kun jijzelf ook direct een bijdrage leveren. Door te zeggen. Ik koop vanaf nu één bewerkt product niet meer. Bijv. omdat ik het dan niet meer eet, of omdat ik het eigenlijk ook makkelijk zelf kan maken. De reden is aan jou.
En dit is wat ik vandaag doe. Dit is mijn action vanaf vandaag. Ik koop geen appelmoes meer uit pot. Vanaf nu maak ik die voortaan weer zelf. Home-made appelmoes. Lekkerder, gezonder en ook nog eens leuk om met mijn kinderen samen te maken. En laat het nu net bijna vakantie zijn...
Perfecte timing ook. Want de appels zijn er nu in overvloed. Nederlandse appels van het seizoen.
#veranderingbegintbijjezelf #koken #gezondeten #zelfzorg #verandering #voedselsysteem #voedselomgeving #herfst #seizoen #calltoaction
